กิจกรรมทางกายสลายกรรม

คำว่า ‘เวรกรรม’ ตามความหมายของพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554¹ นั้นหมายถึง (1) “กระทำที่สนองผลร้ายซึ่งทำไว้แต่ปางก่อน” หรือ (2) “คำแสดงความรู้สึกเดือดร้อนเพราะกรรมหรือชะตากรรมของตนในอดีต เช่น ไม่รู้ว่าเวรกรรมอะไรต้องมาตกระกำลำบากเมื่อแก่” ความเชื่อเกี่ยวกับเวรกรรมนั้นอาจแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล คนที่เชื่อหรือไม่เชื่อต่างก็มีเหตุผลของตนเอง แต่โดยส่วนตัวผู้เขียนเองอาจไม่ค่อยเชื่อเกี่ยวกับเวรกรรมครั้งแต่ชาติปางก่อนนัก หากถ้าเป็นเวรกรรมในชาตินี้ ผู้เขียนมีความเชื่อ 100% ว่าเวรกรรมนั้นมีอยู่จริง!!!

หนึ่งในเวรกรรมที่คนเรามักชอบสร้างกันในชาตินี้ และปรากฏผลกรรมให้เราได้เห็นกันอยู่ทุกวัน โดยไม่ต้องรอเวลาให้ถึงชาติหน้าก็คือ กรรมจากการเป็นโรคในกลุ่ม NCDs  หรือ Non-communicable diseases ซึ่งเป็นโรคที่ไม่ได้มีสาเหตุมาจากการติดเชื้อ ไม่ได้เกิดจากเชื้อโรค ไม่สามารถติดต่อได้ผ่านการสัมผัส คลุกคลี หรือ ติดต่อผ่านตัวนำโรค (พาหะ) หรือสารคัดหลั่งต่าง ๆ² แต่เกิดจากพฤติ – ‘กรรม’ ในการดำเนินชีวิต เช่น การกินอาหารหวานมันเค็มจัด การสูบบุหรี่ การดื่มแอลกอฮอล์ การนอนหลับพักผ่อน หรือการขาดกิจกรรมทางกาย/ ออกกำลังกาย เป็นต้น ซึ่งโรคในกลุ่มนี้ได้แก่ โรคเบาหวาน โรคความดันโลหิตสูง โรคหลอดเลือดหัวใจ โรคหลอดเลือดสมอง โรคไตเรื้อรัง โรคไขมันในเลือดสูง โรคมะเร็ง โรคตับแข็ง และโรคสมองเสื่อม (อัลไซเมอร์) เป็นต้น

ความน่ากลัว ของโรคนี้อยู่ที่ ‘คนส่วนใหญ่รู้สึกว่ามันไม่น่ากลัว’ (งงหรือไม่งง ??) เพราะกลุ่มในโรค NCDs เป็นโรคที่เกิดจากการสะสม ‘กรรม’ มาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้วจึงแสดง ‘ผลกรรม’ (โรค หรืออาการเจ็บป่วย) ออกมาให้เห็นอย่างช้า ๆ ไม่ได้แสดงผลกรรมอย่างรวดเร็วฉับพลันทันตาเห็น เช่น วันนี้กินเค็ม หรือมีโซเดียมสูงมาก ๆ แล้วพรุ่งนี้จะป่วยเป็นโรคไตทันที! เพราะเหตุนี้จึงทำให้คนส่วนใหญ่ไม่รู้สึกกลัว แถมบางคนยังกระหยิ่มยิ้มย่องคิดหรือพูดเข้าข้างตัวเองว่า “ก็กินแบบนี้มาตั้งนานแล้วไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ฉันก็ยังแข็งแรงดีอยู่” รวมถึงบางครั้งก็มีการพูดกระแซะคนที่ดูแลสุขภาพดี แต่ป่วยก่อนตนเองที่มีพฤติกรรมเสี่ยงมากกว่า เช่น “ดูอย่างคนนั้นซิ เขาดูแลตัวเองดี กินดี อยู่ดี สุดท้ายตายก่อนฉันเสียอีก…!”

และด้วยความรู้สึกว่ามันไม่น่ากลัวหรือด้วยเหตุผลใดก็ตาม ทำให้คนไทยรวมถึงคนทั่วโลกเสียชีวิตจากกลุ่มโรค NCDs สูงกว่าโรคหรือสาเหตุอื่น ๆ เกินกว่าครึ่งของสาเหตุการเสียชีวิต โดยในปี 2552 องค์การอนามัยโลก (WHO) รายงานว่า มีประชากรโลกร้อยละ 63 เสียชีวิตจากกลุ่มโรค NCDs² และในปี 2559 เพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 71 หรือเท่ากับจำนวนการเสียชีวิต 40.5 ล้านคน จากการเสียชีวิตทั้งหมด 56.9 ล้านคน³ สำหรับประเทศไทยในปี 2552 มีประชากรเสียชีวิตจากกลุ่มโรค NCDs มากกว่า 300,000 คน หรือ คิดเป็นร้อยละ 73 ของการเสียชีวิตของประชากรไทยทั้งหมดในปีดังกล่าว ซึ่งสูงกว่าค่าเฉลี่ยของโลกถึงร้อยละ 10 นับเป็นมูลค่าความเสียหายทางเศรษฐกิจถึง 200,000 ล้านบาท/ปี โดยโรคในกลุ่ม NCDs ที่มีอัตราผู้ป่วยและผู้เสียชีวิตสูงสุดในไทยมี 6 โรค ได้แก่ โรคเบาหวาน โรคหลอดเลือดสมองและหัวใจ โรคถุงลมโป่งพอง โรคมะเร็ง โรคความดันโลหิตสูง และโรคอ้วนลงพุง²

ญาติที่ใกล้ชิดผู้เขียนเอง ก็เป็นหนึ่งในผลผลิตที่เกิดจากการสะสมกรรมมาเป็นเวลานาน ตั้งแต่สมัยที่ยังเป็นหนุ่ม ด้วยความเป็นคนที่ชอบกินอาหารรสเค็มจัด ส่งผลให้ปัจจุบันป่วยเป็นโรคไตเรื้อรัง โดยเมื่อ 6 ปีก่อน เริ่มมีอาการป่วยเข้าขั้นวิกฤตจนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด เพราะไตเสื่อมสภาพจนไม่สามารถฟอกของเสียในร่างกายได้ และการเดินทางไปฟอกไตที่โรงพยาบาลทุกสัปดาห์ก็ไม่สามารถช่วยได้อีกต่อไปแล้ว ทางเดียวที่ทำได้คือ หาไตใหม่มาเปลี่ยนแทนไตเดิม โชคดีที่ภรรยามีไตที่สามารถเข้ากันได้ และพร้อมเสียสละไตที่มีอยู่ให้ 1 ข้าง เพื่อช่วยยืดชีวิตให้อยู่ต่อได้จนถึงปัจจุบัน แต่การใช้ชีวิตก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ซ้ำร้ายโรคไตยังได้พรากสมบัติที่เก็บสะสมไว้จนแทบจะหมดสิ้น เพราะต้องทยอยขายออกไปเพื่อนำเงินมารักษาตนเอง เรื่องเล่าลักษณะนี้ไม่ใช่เรื่องเดียว แต่เป็นหนึ่งในหลายแสนเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับคนไทยเราทุกปี

อย่างไรก็ดี กลุ่มโรค NCDs เป็นผลมาจากการก่อ ‘กรรม’ หรือการสะสมพฤติกรรมในชีวิตประจำวันที่นำไปสู่ความเสี่ยงต่อการเกิดโรค หนทางที่จะช่วยให้เราไม่ต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มโรคนี้ก็คือ งดเว้นการสร้าง ‘กรรมไม่ดี’ ด้วยการ ลด-ละ-เลิก อาหารที่มีรสหวานมันเค็มจัด การสูบบุหรี่ การดื่มแอลกอฮอล์ และสร้าง ‘กรรมดี’ ด้วยการนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ ไม่สะสมความเครียด และจัดเวลาให้ตนเองได้มีกิจกรรมทางกายที่เพียงพอ โดยในวัยผู้ใหญ่และวัยสูงอายุ ควรสะสมการมีกิจกรรมทางกายในระดับปานกลางให้ได้อย่างน้อย 150 นาที/สัปดาห์ หรือระดับหนักอย่างน้อย 75 นาที/สัปดาห์⁴ แต่หากใครสามารถทำได้อย่างน้อย 300 นาที/สัปดาห์ ก็จะทำให้สุขภาพแข็งแรงดียิ่งขึ้น กิจกรรมทางกายที่กล่าวนี้ ไม่จำเป็นต้องไปออกกำลังกาย หรือเล่นกีฬาเพียงอย่างเดียวเท่านั้น หากแต่เราสามารถมีกิจกรรมทางกายได้ในวิถีชีวิตประจำวัน ทั้งจากการทำงานประจำ งานบ้าน งานสวน การเดินทางสัญจรไปในสถานที่ต่าง ๆ ด้วยการเดิน หรือปั่นจักรยาน เป็นต้น โดยเน้นให้มีการขยับเคลื่อนไหวหรือออกแรงให้มากกว่าปรกติ (รู้สึกว่าหัวใจเต้นเร็วกว่าปรกติ) และต้องทำให้ได้ต่อเนื่องอย่างน้อย 10 นาทีขึ้นไป สะสมแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ตลอดวันตามโอกาสที่เรามี เพียงเท่านี้…

เราก็จะสามารถสร้าง ‘กรรมดี’ ให้กับตนเองได้ในทุกวัน

อ้างอิงจาก

1. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. 2554.

2. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. กลุ่มโรค NCDs ม.ป.ป. [Available from: https://www.thaihealth.or.th/microsite/categories/5/ncds/2/173/176-กลุ่มโรค+NCDs.html.

3. Word Health Organization. NCD mortality and morbidity 2020 [Available from: https://www.who.int/gho/ncd/mortality_morbidity/en/.

4. World Health Organization. Global recommendations on physical activity for health: World Health Organization; 2010.